Kamil Akyol`un ardından….

Kamil Akyol / Ekrem Yüksel Arsivi

Merhaba, ilk okul yıllarında daha çok "Alaplı İlk Okul Müdürü" olarak tanıdığım Kamil Akyol`un bugün vefat haberini facebook üzerinden öğrendim. Her ölüm tanıyanlar için bir hüzün, aile yakınlarına ise derin ve kalıcı, yeri dolduramaz bir acı verir. Akyol ailesinin acısını hissediyorum. Daha fazla abimin yaşıtı ve arkadaşı olan Yıldıran Akyol`a başsağlığı dileklerimi iletiyorum.
 

Akyol ailesinin Alaplı`da önemli bir siması olan Kamil Akyol`u malesef yakından tanıma fırsatım olmadı o nedenle Kamil abi ile detaylı şeyler yazamıyorum ama ilk okulda kendisiyle beni yakınlaştıran bir olayı sizlerle paylaşmak isterim. Eski Alaplı İlk Okulunu bilenler bilir, ön tarafında merdivenle inilen bir çeşme vardı. O çeşmeden tenefüslerde şu içerdik ve hemen okulun arkasindaki yere giderdik. Okulun arka kısmı yeşillik boş bir alandı. Orada bulunan çayırda top oynar, sınıf arkadaşlarıyla tenefüsleri genelde orada geçirirdik. Bir gün bu çayırlığın hemen yakınında başlayan ağaçlık alanda bir heykel kafası bulmuştuk. Tarihi bir değeri varmıydı bilemiyorum ama bugün müzelerde gördüğümüz ufak heykel kafasını çağrıştırıyordu. Bulduktan sonra çocuklarla birlikte okulumuzun müdürü Kamil Beye koşmuş, heykeli kendisine vermiştik. Kamil Bey bu heykeli öğretmenler odasında bulunan akvaryuma koymuş bize de duyarlılığımızdan dolayı kutlamıştı.

Kamil Akyol hocanın bir özelliği de, ki ben o özelliği çok önensiyorum, biz çocuklara karşı kesinlikle sert olmayışıydı. Bunu neden buraya yazıyorum, çünkü o dönemde, yani 70`lerde biz çocukları „eşşek sudan gelinceye kadar“ döven gaddar, kendine hakim olmayan, maganda öğretmenler vardı. O nedenle Kamil Hocanın bu tavrını her zaman önemsemiş, bu özelliğini birinci kıriter olarak alıp ona bu bağlamda sevmi ve saygımı göstermişimdir.
Toprak onu sevgiyle kucaklasın, devri daim olsun, ailesi ve torunları onu sevgiyle ansın.
İlhami Yazgan/Köln 03.10.2015